Er waren eens twee kleine shampoo bars kopen, een jongetje en een meisje. Het jongetje heette shampoo bar Hans en het meisje heette shampoo bar Grietje. Shampoo bar Hans en shampoo bar Grietje leefden aan de rand van een groot donker bos, waar geen enkele shampoo bar durfde te komen. Het verhaal deed namelijk de ronde, dat daar een gemene heks leefde, die enorm hield van shampoo bars en ze met huid en haar verslond. Dat wil je als shampoo bar liever niet meemaken. Vandaar dat geen enkele shampoo bar naar dat grote donkere bos durfde te gaan.

Twee kleine, domme shampoo bars

Alhoewel de ouders van onze twee kleine shampoo bars hun kinderen verboden hadden om het bos in te gaan, waren onze twee kleine shampoo bars enorm nieuwsgierig. Shampoo bar Hans zei op een goede dag tegen shampoo bar Grietje dat hij best wel eens een kijkje zou willen nemen in het grote donkere bos waar zij naast woonden. Hij vertelde shampoo bar Grietje dat hij niet geloofde dat er in het grote donkere bos een heks leefde die enorm veel van shampoo bars hield en ze met huid en haar verslond.

Een droevig einde voor onze kleine shampoo bars

Op een ochtend haalde shampoo bar Hans shampoo bar Grietje op en gingen zij samen het grote,  donkere bos in. Om de weg naar huis weer terug te vinden, maakte shampoo bar Hans een spoor van broodkruimels, niet wetende, dat deze broodkruimels opgegeten zouden worden door de vogels. Na uren te hebben gelopen zagen ze een klein huisje met een vrouwtje die in een grote pot stond te roeren en die een gemeen liedje zong over hoe lekker shampoo bars wel niet waren. U begrijpt al wat er gebeurde. Onze jonge shampoo bars wilden snel terug rennen, maar omdat de broodkruimels weg waren, raakten ze verdwaald. De heks kwam achter ze aan, nam ze gevangen  en verslond onze arme shampoo bars met huid en haar. Niet alle sprookjes lopen goed af.